Jesu deyði og uppreisn

06.01.23 | Poli Jacobsen

Poli Jacobsen talar um Jesu deyða og uppreisn. Í Jóh. 3.1-3 tosar Jesus við ein ráðharra jødanna, Nikodemus, um hendingina í Gamla Testamenti, tá ið Gud bað Móses gera ein koparorm og hanga hann á stong, fyri at ein og hvør, sum var bitin av ormum, og sum hugdi á hann, skuldi liva.

Hendingin í Gamla Testamenti er ein mynd uppá, at Jesus skuldi verða hongdur á træ (kross), fyri at bjarga menniskjum. Við hesum vísti Jesus Nikodemusi, at mannaættin hevur brúk fyri bjarging, eins og Ísrael hevði tað í oyðimørkini.

Evangeliið hevur tveir sentralar sannleikar. Fyri at kristindómurin kundi gerast tað, sum Jesus hevði ætlað, so máttu tvær hendingar til:

JESUS MÁTTI DOYGGJA
Jesus gjørdi menniskjum greitt í byrjanini av Síni tænastu, at tað var neyðugt, at Hann doyði. Í Jóh. 3.14 stendur: “”””… so skal Menniskjasonurin verða lyftur upp,”” Á grikskum hevur orðið “”skal”” meiri týdningin av “”er neyðugt””.
JESUS MÁTTI RÍSA UPP AFTUR
Eisini vísti Jesus á, at Hann mátti rísa upp aftur frá teimum deyðu. Í Áps. 17.2-3 sigur Paulus soleiðis: “”og Paulus fór – sum hann var vanur – inn til teirra. Tríggjar sabbatar helt hann nú samtalur við teir út av skriftunum, legði út og vísti á, at Kristus mátti líða og rísa upp frá hinum deyðu; og hann segði: “”Hesin Jesus, ið eg beri tykkum boð um, Hann er Kristus!””

Hoyr Pola gjøgnumganga fleiri vers í Skriftini, sum vísa á týdningin av Jesu deyða og uppreisn. Eisini undirvísir hann um, hvussu koparormurin, sum Gud hevði biðið Móses gjørt, seinni gjørdist eini trupulleiki fyri Ísrael og teirra gudsdýrkan.